Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 11, 2006

"Κόψτε τα δέντρα που μού κρύβουν τα ντουβάρια"

.
Εύχομαι καλή και δημιουργική πορεία σ' αυτό το -αν μη τι άλλο- ελπιδιφόρο Ημεροδίχτυ (blog) στο οποίο έχω την τιμή να συμμετέχω. Συγχαρητήρια και από εδώ στον Τάκη Αλεβαντή για την πρωτοβουλία του.
Εγκαινιάζω τη συμμετοχή μου δίνοντας το λόγο σε ένα πληγωμένο δέντρο.
Μαύρος Γάτος


ΑΠΟΛΟΓΙΑ ΕΝΟΣ ΑΚΡΩΤΗΡΙΑΣΜΕΝΟΥ
ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΑΣΤΙΚΟΥ ΔΕΝΤΡΟΥ



Είμαι ένα ελληνικό αστικό δέντρο, και ζω στην Θεσσαλονίκη, την πιό μολυσμένη πόλη της Ευρώπης. Αντίθετα όμως με τόσα και τόσα άλλα δέντρα των ελληνικών πόλεων, δεν είμαι ένα καχεκτικό και υπανάπτυκτο δεντράκι, ή τουλάχιστον δεν ήμουν, πριν την Τιμωρία μου. Ήμουν ψηλό και δυνατό και φουντωτό σαν πλατάνι, άλλωστε μοιάζω πολύ με περήφανο λυγερόκορμο πλατάνι: τα φύλλα μου έχουν το κλασικό σχήμα της παλάμης, αλλά είναι πολύ πολύ πιό μικρά από τα πλατανόφυλλα. Και το πιό σημαντικό: σε αντίθεση με τα πλατάνια, είμαι δέντρο αειθαλές, πράγμα που σημαίνει ότι το χειμώνα δεν χάνω το φύλλωμά μου.
Στην πραγματικότητα δεν έχω καμμιά σχέση με τα πλατάνια, είμαι ένα όμορφο διακοσμητικό σφενδάμι, ιδανικό για αστικά περιβάλλοντα, με καταγωγή από τον Καναδά. Κάποιος φωτισμένος Δημοτικός γεωπόνος με επέλεξε πριν από 20-25 χρόνια, αντί για εκείνα τα μικροσκοπικά δεντράκια που δεν μεγαλώνουν ποτέ, και με φύτεψε στο πεζοδρόμιό μου...

Καθώς όμως χρόνο το χρόνο άπλωνα τα κλαδάκια μου, και γινόμουν σιγά σιγά από μικρό δεντράκι ένα μεγάλο κι εντυπωσιακό δέντρο, κάποιοι άρχισαν να μη με βλέπουν με καλό μάτι, και να τα βάζουν μαζί μου. Άρχισαν να με κατηγορούν ότι τους λερώνω τα πεζοδρόμια και τα αυτοκίνητα... Ότι στα κλαδιά μου ζούν πουλιά που τους κουτσουλάνε, αυτούς και τα οχήματά τους... Ότι μαζεύω κουνούπια και άλλα βλαβερά έντομα... Ότι τους λερώνω τα μπαλκόνια... Ότι τους κρύβω την... θέα...

Δεν μπορούσα να πιστέψω το μίσος που εκδήλωσαν για μένα. Με μισούσαν, σάς λέω, σχεδόν όλοι! Οι γείτονές μου καταστηματάρχες, οι ένοικοι των γύρω διαμερισμάτων, οι ιδιοκτήτες των παρκαρισμένων αυτοκινήτων, καθώς και οι συνήθεις εχθροί ημών των δέντρων, οι οδοκαθαριστές, που τους κούραζα λέει παραπάνω. Με έδειχναν όλοι με το δάχτυλο τεντωμένο απειλητικά, και ζητούσαν την παραδειγματική μου τιμωρία: Τον θάνατό μου, ή έστω τον ακρωτηριασμό μου, με βάση τις παραπάνω κατηγορίες.
Την γλύτωνα όμως για μερικά χρόνια, επειδή δεν είμαι είδος που έχει ποτέ κατηγορηθεί για επικινδυνότητα, όπως οι λεύκες, που τα σαθρά κλαδιά τους συχνά τσακίζουν στις μπόρες. Ούτε λερώνω ιδιαίτερα, όπως οι γύρω μου επίσης κουτσουρεμένες ακακίες. Ούτε υπάρχουν καλώδια της ΔΕΗ και του ΟΤΕ στον άμεσό μου περίγυρο, και επομένως δεν μπορούσε κανείς να με κατηγορήσει ότι μπλέκομαι με τα Δίκτυα. Τέτοια Αμαρτήματα θα επέσυραν άμεση και ριζική τιμωρία.

Όμως, με τά τα συνεχή τηλεφωνήματα και τις σχετικές πιέσεις στο Δήμο, ήρθε τελικά ένα πρωί και η δική μου η σειρά. Κατέφθασε μ' ένα φορτηγάκι το εκτελεστικό απόσπασμα, ένα "συνεργείο" από δυό τρεις ανειδίκευτους εργάτες του Δήμου Θεσσαλονίκης, χωρίς κανέναν Δημοτικό υπεύθυνο, Γεωπόνο, Κηπουρό, χωρίς έστω έναν Εργοδηγό. Με πλησίασαν με τα πριόνια τους και με απειλητικές διαθέσεις. Έκανα μιαν απελπισμένη προσπάθεια να τους κατευνάσω. Άδικα τούς έλεγα πόσο οξυγόνο παράγω κάθε μέρα και πόσους ρύπους απορροφώ από τον μολυσμένο αέρα που αναπνέουν οι ίδιοι και τα παιδιά τους. Πόσο μετριάζω τον συνεχή και υπερβολικό θόρυβο του πολυσύχναστου δρόμου. Πόση δροσιά απελευθερώνω τις ζεστές ημέρες, πόση ηλιακή ακτινοβολία απορροφώ, με πόσες δεκάδες κλιματιστικά ισοδυναμώ σε ψύξη.

Δεν άκουγαν τίποτα. Ήρθαν ειδικά για να με τιμωρήσουν, αποφασισμένοι και οπλισμένοι, και το έκαναν, και μάλιστα παραδειγματικά. Με κουτσούρεψαν κατά βούληση. Στο τέλος δεν έμεινα ούτε το μισό. Κι έμειναν τα κουτσουρεμένα μου κλαδάκια, να θυμίζουν την παλιά μου δόξα. Να πώς με κατάντησαν:


Κι όμως, αισθάνομαι τυχερό, αφού είχα την τύχη να φυτευτώ, κι αφού υπάρχω ακόμα.

Όταν αναλογίζομαι ότι τα ποσοστά κάλυψης από πράσινο και ελεύθερους χώρους των ελληνικών πόλεων είναι από τα χαμηλότερα παγκοσμίως ...

Όταν σκέφτομαι πόσες αναπλάσεις δρόμων και πεζοδρομίων γίνονται στην χώρα αυτή χωρίς να προβλέπεται σχεδόν καμμιά δενδροφύτευση, όταν σκέφτομαι τα έτσι κι αλλιώς στενά ή ανύπαρκτα πεζοδρόμια ολοκαίνουργιων Λεωφόρων, όπου φυτρώνουν μόνο στύλοι φωτισμού και καλώδια...

Όταν σκέφτομαι τα χιλιάδες δέντρα που προβλέπονταν στις μελέτες τόσων και τόσων Δημοσιών Έργων, συμπεριλαμβανομένων και των Ολυμπιακών, και που τελικά ΔΕΝ φυτεύτηκαν ποτέ, μέσα σε γενική αδιαφορία... Λες και ήταν περιττές λεπτομέρειες της όλης μελέτης. Κι ενώ διαφημίζονταν υπέρμετρα από τους Ιθύνοντες, τους γεμάτους περηφάνια για την δήθεν περιβαλλοντική τους ευαισθησία, ΠΡΙΝ γίνει το Έργο...

Τότε Αισθάνομαι τυχερό και μόνο που υπάρχω. Και δεν παραπονιέμαι. Στο κάτω κάτω, αν με μισούν, εμένα και όλα τα άλλα δέντρα των ελληνικών πόλεων, κι αν μάς θεωρούν εχθρούς, κακό του κεφαλιού τους. Τη δική τους ποιότητα ζωής υποβαθμίζουν.

Δεν τους καταλαβαίνω όμως καθόλου τους Ακρωτηριαστές μου και την μικρόνοιά τους. Θα ήθελα λοιπόν τελειώνοντας την Ιστορία μου να τους αφιερώσω ένα σατιρικό τραγούδι που έλεγε παλιά ο Χάρρυ Κλύνν. Μπας και ξυπνήσουν.

Αχ πώς μ' αρέσει να γυρίζω με ηλίαση
μες την πυρακτωμένη Λεωφόρο
τα κομπρεσσέρ να μού ανεβάζουνε την πίεση
και νά' χω γιώτα-χι βυτιοφόρο

Δώστε μου μόλυνση και πάρτε την ψυχή μου
ραδιενέργεια ποτίστε το κορμί μου.
Κόψτε τα δέντρα που μου κρύβουν τα ντουβάρια
φτιάχτε χαβούζες, τζιμινιέρες και νταμάρια.


Σάς χαιρετώ, με την ελπίδα κάποτε ν' αλλάξει αυτή η νοοτροπία.

Ένα ακρωτηριασμένο δέντρο της Θεσσαλονίκης

Μπροστά μπροστά, εγώ
στη μέση, ένα μισο-ακρωτηριασμένο αδερφάκι μου
πίσω πίσω αριστερά, ένα ανέπαφο δέντρο -έτσι ακριβώς ήμουν κάποτε κι εγώ...
δεξιά βλέπετε τις κουτσουρεμένες Ακακίες
ενώ στο βάθος
δεξιά διακρίνεται μια ανέπαφη Ακακία.
.
.

12 σχόλια:

Takis Alevantis είπε...

Σήμερα διάβαζα στο ΕΘΝΟΣ για τα φυτά που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την παραγωγή βιοκαυσίμων. Περιλαμβάνουν και την ακακία ...

Ωραίο το κείμενο. Τι προτείνεις Μαύρε Γάτε; Να το υιοθετήσετε. Να το περιφράξετε; Να το ποτίζετε και να το καθαρίζετε μια φορά το χρόνο. Το κλάδεμα δεν είναι απαραίτητα κακό για τα δένδρα. Μάλιστα ο πεθερός μου έλεγε ότι το κλάδεμα μερικές φορές πρέπει να αφήνει το δένδρο (μιλούσε για ελιές και αμπέλια) σχεδόν κουτσουρεμένο. Στη συνέχεια ξαναφουντώνει περισσότερο.

Προτάσεις πλιζ ...

Μαύρος Γάτος είπε...

Τάκη καλημέρα. Άλλο το κλάδεμα, κι άλλο το κουτσούρεμα... το συγκεκριμένο δέντρο είναι κουτρουρεμένο και όχι κλαδεμένο. Δεν ήμουν εδώ όταν το ακρωτηρίασαν, ούτε όταν φέτος το ξανακλάδεωαν σύρριζα, αλλα΄υποπτέυομαι βάάσιμα τους από πίσω ένοικους και τον μαγαζάτορα στο υπόγειο, πού μού είχε πει παλιότερα κάτι σχετικό.

Όσο για τις ακακίες, είναι ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΑ δέντρα για αστικά περιβάλλοντα. Λερώνουν υπερβολικά, και απελευθερώνουν τόννους αλλεργιογόνου γύρης, όπως και μια κολλώδη ουσία που καλύπτει τα πάντα τριγύρω. Δεν ξέρω γιατί τις φύτεψαν μαζικά εδώ στη Θεσσαλονίκη, πιθανότατα λόγω χαμηλού κόστους. Όμως το απαραίτητό τους κλάδεμα κάθε χρόνο, που κρατάει μήνες, πόσο άραγε κοστίζει;

Κι έτσι μένουμε καταδικασμένοι σε μικρά καιπροβληματικά δεντράκια. Που είναι και ολόξερα όλον τον χειμώνα, σε αντίθεση με τα σφενδάμια. Όταν θυμάμαι τα Marroniers στα βουλεβάρτα των Βρυξελλών και της Γαλλίας...

trol είπε...

τις φύτεψαν γιατί είναι πολύ ανθεκτικά δέντρα...ευδοκιμούν και στις πιο άσχημες συνθήκες με ελάχιστο εώς μηδαμινό κόστος συντήρησης

Takis Alevantis είπε...

Λοιπόν, αν μπορούσες να φυτέψεις σήμερα ένα δέντρο αντί της ακακίας (που από τα λεγόμενα φαίνεται πως ενοχλεί) τι δένδρο θα διάλεγες; Θα αναλάμβανες να το ποτίζεις και να το περιποιείσαι μέχρι να μεγαλώσει; Θα φρόντιζες να το κλαδεύεις και να το προσέχεις για μερικά χρόνια, και να το παραδώσεις σε κάποιον άλλο που θα δεχόταν να το αναλάβει;

Αν είσαι έτοιμος με το χέρι στην καρδιά να το κάνεις, τότε γράψε ένα γράμμα στον Δήμαρχο και είμαι σίγουρος πως όλοι θα είναι ευτυχισμένοι που θα αναλάβεις αυτή την υιοθεσία.

Μαύρος Γάτος είπε...

Εγώ ευχαρλίστως θα έκανα κάτι τέτοιο, αν και δεν βλέπω γιατί θα έπρεπε οι πολίτες να αναλάβουν δουλειές που δεν τους ανήκουν. Νομίζω ότι δεν είναι αυτή η λύση, ο Δήμος είναι που πρέπει να κάνει τη δουλειά του σωστά. Το θέμα είναι ακόμα πιό πολύπλοκο γιατί για να φυτέψεις ένα δέντρο, πρέπει να κόψεις ένα ήδη υπάρχον! Και όταν αυτό το δέντρο θα μεγαλώσει, και θα ενοχλεί τους μαγαζάτορες και τους περιοίκους, θα πρέπει και να φυλάω καραούλι να μην το κόψουν; Και όταν θα το κόψουν, πόσο ηλίθιος θα πρέπει μετά να νιώθω εγώ;

Σού λέω Τάκη, τα πράγματα είναι πολύ άσχημα στην Νεοελληνική πραγματικότητα... αυτός ο λαός δεν αγαπάει τα δέντρα και τη φύση, κι από εκεί ξεκινούν όλα. Δεν βλέπω και πολύ φως.

Bonne nuit

trol είπε...

τι δέντρο θα διάλεγα; ωραία σκέψη. Με είχε βάλει μικρή ο πατέρας μου να φυτέψω ένα ελατάκι και να το φροντίζω (...ευδοκιμούν στο αλπικό κλίμα της δυτ. μακεδονίας) και τώρα 20 χρόνια μετά που μεγάλωσε αρκετά ακόμη το πονάω και οι γείτονες που θέλουν να κατεδαφίσουν ένα κτίσμα δίπλα στο δέντρο έχουν λάβει σαφή και κάπως απειλητική προειδοποίηση να μην το πειράξουν :) ..νομίζω ως γονιός θα θέλω να κάνω το ίδιο...τα παιδιά κάπως έτσι νοιάζονται για τα δέντρα

ζώντας πλέον μέσα στην πόλη , ειλικρινέστατα δεν υπάρχει χώμα για να φυτέψω δέντρο κοντά στο διαμέρισμα μου ..και νομίζω αν ξηλώσω τα πλακάκια από το πεζοδρόμιο να βάλω χώμα για να βάλω δέντρο, θα με κυνηγήσουν!!!

Takis Alevantis είπε...

Εγώ πάντως στη θέση σας θα καλούσα τους γείτονες για καφέ (δεν έχουμε να μοιράσουμε τίποτε), θα τους έδειχνα τις φωτο στο ιστολόγιο (τα χάλια μας τα βλέπει η υφήλιος), θα συζητούσα μαζί τους (όλοι μας δεν θέλουμε λίγο πράσινο;) θα τους άκουγα (εσείς τι προτείνετε;) και θα προχωρούσα συλλογικά. Νομίζω πως όλοι έχουμε κάποιους δεσμούς με τη φύση, είτε γιατί εκεί μεγαλώσαμε (στο χωριό), είτε γιατί είμασταν πρόσκοποι (και πηγαίναμε εκδρομές) είτε γιατί έχουμε ευαισθητοποιηθεί οικολογικά (από TV και εφημερίδες).

Είμαι σίγουρος ότι κάτι καλό μπορεί να βγει. Μαύρε Γάτε δοκίμασέ το. Ο Hilbert (μαθηματικός) έλεγε πως κάθε πρόβλημα έχει μια λύση - είτε με τη μορφή λύσης είτε με τη μορφή απόδειξης ότι δεν υπάρχει λύση. Μέχρι να δοκιμάσεις λοιπόν την προτεινόμενη μέθοδο δεν νομίζω ότι μπορείς να ισχυσριστείς ότι δεν δουλεύει.

Μαρία, τι γίνεται με τη Νέα Μάκρη;

ioannisk είπε...

Κύριε Αλεβαντή,

Στο 1ο post σας μου είχατε πει "Να είστε πιό εποικοδομητικός την άλλη φορά.", οκ τι παραπάνω μπορώ να κάνω με αυτόν: Το θράσος του κυρίου Μπόζου (υποψήφιος δήμαρχος Κηφισιάς);

ΦΑΝΤΙ είπε...

Καλησπέρα και ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ στο BLOG σας!!!!!

Λοιπόν Κα Βέλλιου & Κε Αλεβαντή συγχαρητήρια για την ιδέα σας και την προσπάθειά σας! Θα χρειαστεί πολύ μεγάλες αντοχές πάντως το εγχείρημα για να βρει απήχηση. Επίσης θα πρέπει να διαδώσετε την ύπαρξη του blog, ούτε εγω ένας φανατικός υποψήφιος αναγνώστης του δεν το ήξερα ... οι άλλοι πως θα το μάθουν;

Όσον αφορά το θέμα των δένδρων εγω θα το πήγαινα ανάποδα: Ποιά είναι εκείνα τα δένδρα με τα μεγαλύτερα φύλα που μπορούν να παράγουν το περισσότερο οξυγόνο; Μήπως είναι τα κωνοφόρα (κυπαρίσσι, πεύκο, κλπ); Εαν ναι το είδος αυτό θεωρείται "τοπικό" δηλαδή φύτρωνε και φυτρώνει στην Ελλάδα παραδοσιακά ή είναι "ξενόφερτο";

Μάλιστα, είναι εγχώριο, επομένως το επόμενο ερώτημα είναι που μπορεί να ζήσει; Στο βουνό; Ωραία επομένως τι χρειάζεται να κάνουμε ώστε να γεμίσουν τα βουνά μας με κωνοφόρα;;;

Χρειάζεται μήπως να ορισθούν ως προστατευόμενοι δρυμοί ολόκληρα βουνά και να φυλάσσονται με ψηλή περίφραξη (και κάμερες;) ώστε να μην μπορεί να μπει μέσα ο άνθρωπος (μιλάμε για τεράστιες εκτάσεις ...). Χρειάζεται αυτός που συλαμβάνεται να περνάει τον φράκτη να τρώει 20 χρόνια φυλακή; Να το κάνουμε!!!!

Και για όσους απορούν με την ριζοσπαστικότητα του μέτρου, να θυμίσω πως στην Αρχαία ΑΘΗΝΑ ή οποία είχε ήδη χάσει τα περισσότερα κωνοφόρα δένδρα της τα οποία αντικατέστησε η ελιά, είχε καθιερωθεί να είναι αυτή (η ελιά) ως το ΙΕΡΟ ΔΕΝΔΡΟ (για να μην την χάσουν και αυτή ...) με πολύ αυστηρές ποινές

Unknown είπε...

Περιπτώσεις όπως αυτή να υποθέσω ότι εντάσσονται στη θεματολογία του blog; Ή μήπως είναι μια ακόμη απόδειξη ότι η προσπαθεια που ξεκινάει αυτό το blog είναι καταδικασμένη;

kalliopi είπε...

...Εγώ ευχαρίστως θα έκανα κάτι τέτοιο, αν και δεν βλέπω γιατί θα έπρεπε οι πολίτες να αναλάβουν δουλειές που δεν τους ανήκουν...

O εθελοντισμός είναι κάτι που στην Ελλάδα είναι πολύ πίσω, όπως βέβαια και η περιβαλλοντική παιδεία.. οι πολίτες έχω να πω ότι κάθε άλλο παρά ενεργοί είναι στις μέρες μας, άλλωστε αν δεν είναι οι ίδιοι οι πολίτες ο Δήμος τότε τι είναι; ή τι έχει γίνει;

προσωπικά πιστεύω ότι όποιος έχει την δυνατότητα να φυτεύει δέντρα δεν χρειάζεται ούτε να κόψει άλλο για να το βάλει στην θέση του αλλά ούτε και να το φυτέψει σε έναν χώρο που πιθανώς να ενοχλεί... ας μην κάνουμε τα εύκολα δύσκολα . Και πολύ σωστά βέβαια επισήμανε ο κ. Τάκης Αλεβαντής ότι ο διάλογος και η συλλογική εργασία σε μια γειτονιά είναι το ιδανικό.

Katerina ante portas είπε...

Καλησπέρα σας, αξίζει να ρίξουμε μια ματιά στον προβληματισμό και τον αγώνα της φιλοδασικής εδώ.